incmiart: Janine Art Gallery 2019

CNX : ChiangMai

For a long while, I constantly discussed a range of ideas about art and collecting with friends and seniors who were art collectors. Many of them graduated from universities in foreign countries and lived in Bangkok, but some decided to reside here in Chiang Mai. They included one of my respected relatives who wanted to change her house into a museum so she could organize her collections in a more suitable way. There was also a relative of my father, Wichai Wongsuwan, who graduated from Silpakorn university and was a museum curator in many provinces including Chiang Mai and Lamphun. He had visited many museums in Asia, Europe and the U.S. When I started to write about art in Thailand, he was the one who provided valuable information about beads, sculptures and antiques such as bowls, plates, pots as well as temples and art-periods in Thailand. I usually invited him here or contacted him via telephone to ask some questions. Sometimes he brought lovely books with beautiful illustrations, and showed me some art pieces in the books that he had collected and how he acquired them.

I was sad when he told me that Thai museums had no policy to raise funds for preserving old, precious works of art. Although he was a high ranking government official, he was restrained and found it difficult to exact any effective changes in that policy. To my delight, I found that he donated some old ceramic bowls from Wiengkalong kiln and another 200 ancient items to the Chiang Mai museum but he was uneasy as to whether donated belongings were placed properly in the glass showcases. It remains a question.

My house is more than 50 years old and we renovated it many times. Although the house style is not as "classic" as the western style which is displayed in the old houses of senior government officials, it has a milieu about it as a simple redwood house. Not far from the university, it is a downtown house, not far from Nimmanhaemin Road, next to a verdant mountain, Doi Suthep .This road became a promenade and shopping street in Chiang Mai city with small offices, banks, clothes shops, art galleries, coffee shops, pubs, restaurants and guest houses where many foreigners come to live as a second home, especially Japanese and Korean people. A perfect spot for a very personal project.

I call it, the Janine Art Gallery. My modest thought: An easy and rewarding opportunity for local artists and artists all over Thailand to meet and cooperate as well as the art lovers who can meet and talk with the visiting artists personally. The works will be different in each exhibit ranging from paintings, sculptures, antiques and handicrafts and, perhaps, "media art."

เป็นเวลานานพอสมควรที่ดิฉันได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างสม่ำเสมอเกี่ยวกับศิลปะและการสะสมกับเพื่อนและญาติผู้ใหญ่ที่เป็นนักสะสมงานศิลปะหลายท่านจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยในต่างประเทศและอาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครแต่บางท่านก็ตัดสินใจอาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ รวมทั้งญาติสนิทของดิฉันคนหนึ่งที่อยากจะเปลี่ยนบ้านของให้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์เพื่อที่จะได้จัดวางของสะสมให้เหมาะสมมากกว่าเดิม ญาติของคุณพ่อดิฉันที่ชื่อคุณวิชัย วงษ์สุวรรณที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยศิลปากรและเป็นภัณฑารักษ์พิธภัณฑ์ในหลายๆจังหวัดรวมทั้งเชียงใหม่และลำพูน ท่านไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์หลายแห่งในเอเชีย ยุโรป สหรัฐอมริกา เมื่อดิฉันได้เขียนเกี่ยวกับศิลปะในประเทศไทย ท่านก็เป็นคนหนึ่งที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับลูกปัด รูปปั้นและของเก่าเช่นถ้วยชามจาน หม้อ ไหเช่นเดียวกับเรื่องของวัดและยุคทางศิลปะในประเทศไทยบ่อยครั้งที่ดิฉันเชิญมาที่บ้านและติดต่อทางโทรศัพท์เพื่อถามหลายๆเรื่อง บางครั้งท่านก็นำหนังสือที่มีภาพสวยงามมาให้ดูพร้อมกับอธิบายงานศิลปะบางชิ้นที่มีสะสมไว้แล้วบอกว่าได้ของสะสมมาได้อย่างไรดิฉันรับทราบและรู้สึกเศร้าใจมากเมื่อท่านบอกว่าพิพิธภัณฑ์ของไทยไม่มีนโยบายหาทุนสำหรับการรักษางานศิลปะเก่าแก่ที่มีค่า แม้ว่าท่านจะเป็นข้าราชการระดับสูงแต่ถูกจำกัดอำนาจจนยากที่จะกำหนดนโยบายให้มีประสิทธิผล ดิฉันพบอีกว่าท่านได้บริจาคถ้วยกระเบื้องโบราณจากเวียงกาหลงจำนวนหนึ่งพร้อมกับของโบราณอีก200 กว่าชิ้นให้กับพิพิธภัณฑ์เชียงใหม่แต่ก็รู้สึกเป็นกังวลว่าของที่บริจาคไปจะถูกจัดวางอย่างเหมาะสมในตู้กระจกหรือไม่ สิ่งนี้ยังคงเป็นข้อน่ากังขาอยู่บ้านเรือนไม้ของดิฉันมีอายุมากกว่า 50 ปีและเราได้ทำการปรับปรุงหลายครั้งแม้ว่ารูปแบบของบ้านจะไม่ได้เป็นแบบคลาสสิกอย่างตะวันตกที่มักจะมีการสร้างไว้ตามบ้านพักข้าราชการอาวุโสที่มีบรรยากาศเหมือนบ้านที่ทำด้วยไม้แดงแบบง่ายๆอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่เป็นหมู่บ้านในย่านกลางเมืองไม่ห่างถนนนิมมานเหมินทร์เท่าใดนัก อยู่ใกล้กับดอยสุเทพอันเขียวชอุ่ม ถนนเส้นนี้เป็นเขตการค้าในเมืองเชียงใหม่ มีสำนักงานขนาดเล็ก ธนาคาร ร้านขายเสื้อผ้า แกลเลอรี่ร้านกาแฟ ผับ ร้านอาหารและเกสต์เฮ้าส์ที่มีชาวต่างประเทศมาอยู่อาศัยเสมือนเป็นบ้านหลังที่สอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวญี่ปุ่นและเกาหลี เป็นจุดที่สมบูรณ์แบบสำหรับการทำกิจการส่วนตัวดิฉันเรียกที่แห่งนี้ว่า จานีน อาร์ท แกลเลอรี่ จากความคิดที่เรียบง่ายของดิฉันคือโอกาสที่สามารถติดต่อสื่อสารและสร้างสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับศิลปินในท้องถิ่นและที่อื่นๆให้สามารถมาพบปะและร่วมมือกันและผู้รักงานศิลปะที่จะได้พบและแลกเปลี่ยน พูดคุยกับศิลปินที่มาจัดแสดงงานเป็นการส่วนตัว ผลงานจะแตกต่างกันออกไปในแต่ละนิทรรศการ มีทั้งภาพเขียน งานปั้นของโบราณงานหัตถกรรม

และอาจมีงาน"สื่อศิลปะ"สมัยใหม่